dışardan görüldüğü gibi değildi aslında.aynı evin, farklı odalarında yaşayan ve farklı cephelerine açılan pencereleri olan bi çok insan vardı çevremde.birinin penceresinde bahar açarken diğerininkinde kara bulutlar hakim oluordu.anladım fakat anlatamadım...bağırdım,çığlıklarım sadece kendi kulaklarımda yankılandı.oysa ben insanları o odada mahkum etmek diil de evin bahçesinde toplamak isterdim.belki bu defa aynı yöne bakabilirlerdi.belki de aynı gökyüzünün altında olmak onları aynı ruh da birleştirirdi.
şimdi susmak istiorum.ilk defa gözlerimden anlaşılmak beni mutlu edeceğe benzior.aynı dili konuşamadığımız ortada.öyleyse neden bi gereksiz performans? bırakıorum...beni gerçekten anlamak konuşmaktan diil ruhuma bakmaktan geçior!!!!
Hakkımda
- Selcan
- Siyah ve Beyazın savaşında hangi taraftayım kimbilir... Ama şuna eminimki kendi ruhum hem siyah hemde beyaz...
3 yorum:
Okurken neden olduğunu bilmediğim bir $ekilde aklıma geldi.. İclal Aydın'a ait bir $iir..
Adam önce kitapları topladı
Kadın kapısı kapalı ağlıyordu
Çocuk merdivenlerde zaman dursa istiyordu
Bir ayrılığın üç dalıydılar
Birikmi$ ne varsa atma zamanıydı $imdi
Çocuk merdivenlerin basamaklarını saydı
Saçlarını çözdü bir daha ördü
Kadın kapı kolunu tutmak, kapıyı açmak, adamın yanına gitmek istedi
Adam resimleri ayırdı
Bi ayakkabı kutusuna koydu
Çocuk kapı ziline baktı
Kadın duvardaki saate
Adam açık olan pencereye..
Bi ayrılığın üç kahramanıydılar
Zaman durmuyor, adam kalmıyor, kadın engel olmuyordu
zaman duramıyor, adam kalamıyor, kadın engel olamıyordu....
Çocuk buynundaki ipli anahtarla kapıyı açtı
Çizgili defterinin arasından kuruttuğu Gelincik çiçeğini aldı
Kadın balkon kapısını açtı rüzgar perdeleri uçurdu
Adam açık pencereyi kapattı masanın örtüsünü düzeltti
Bi ayrılığın üç adımıydılar
Adam gitti, kadın kaldı, çocuk büyüdü
$imdi gelincik bir ayakkabı kutusunda siyah beyaz resimlerle birlikte ayakkabı kutusunun anısı çocuğun kilitli kalbindeler
Bi ayrılığım üç resmiydiler;
Adam, kadın ve çocuk
Perdeler, kapı kolu ve merdiven
Bir ayrılığın üç şahidiydiler......
tşkr ederim paylaşımın için...içimizden geleni anlatamamak yada anlaşılamama korkusu ne kötü
bazen fazla zorlamamak gerek.. gözleri yumup içinden hep saym ak gerek..
Yorum Gönder